به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  پسربچه‌ای پنج ساله در حال کمک به مادربزرگش برای برش زدن بیسکوئیت‌هایی است که مادر بزرگ با خمیر درست کرده. پسر بچه به درستی نمی‌تواند آن‌ها را برش بزند؛ بنابراین به روبات خانوادگی شان دستور می‌دهد دست به کار شود و با اینکه روبات قبلا هرگز این کار را انجام نداده، به سرعت یاد می‌گیرد که چه باید کند و بیسکوئیت‌ها را با دقت تمام برش می‌زند.

بیشتربخوانید: هوش مصنوعی تهدیدی برای بشریت!

مادربزرگ که کم و بیش سرخورده شده، با لذتی عمیق به یاد بیسکوئیت‌های کج و کوله‌ای می‌افتد که پسرش در همین سن و سال با دست‌های کوچک و ناکارآزموده اش با عشق و علاقه برایش پخته بود. نوه اش برای انجام چنین وظایفی همچنان از روبات‌ها استفاده خواهد کرد و در حالی بزرگ خواهد شد که کارآزمودگی و مهارت‌های یدی اش خام و تکامل نایافته باقی خواهد ماند.

وقتی والدین پسرک به خانه می‌آیند پسرک می‌گوید: «نگاه کنید، من خودم این بیسکوئیت‌ها را برای شما درست کرده ام.» پدر یا مادرش می‌گوید: «وای چقدر خوشگل شده اند، می‌شود یکی بردارم؟» دیگری با خودش فکر می‌کند: «نه تو خودت این‌ها را نپخته ای، یک خرده تقلب کرده ای.»

شاید هوش مصنوعی پتانسیل تغییر دادن نحوه نگرش ما به وظایف و ارزش گذاری هایمان را داشته باشد. اگر ما برای اندیشدیدن به خودمان از هوش مصنوعی استفاده کنیم، به کارگیری هوش مصنوعی می‌تواند مهارت‌های اندیشیدن ما را تحلیل ببرد.

درحال حاضر هوش مصنوعی دامنه محدودی دارد و فقط می‌تواند وظایف انتخاب شده و خاصی را انجام دهد. حتی زمانی که هوش مصنوعی بتواند وظایف مشخصی را به خوبی یا بهتر از انسان‌ها انجام دهد نیز ضرورتا به همان نتایجی دست پیدا نمی‌کند که انسان‌ها در انجام همان وظایف به آن دست می‌یابند. یکی از وظایفی که هوش مصنوعی در انجام آن بسیار کارآمد است، جستجو در توده‌های انبوه داده‌ها با سرعتی بسیار زیاد است.

یک هوش مصنوعی که با استفاده از یادگیری ماشینی با هزاران تصویر آموزش دیده، می‌تواند ظرفیت تشخیص عکس یک گربه را به دست آورد (که با توجه به فراوانی تصاویر گربه‌ها در اینترنت دستاورد مهمی است). اما انسان‌ها این کار را به شکل بسیار متفاوتی انجام می‌دهند. یک کودک می‌تواند غالبا یک گربه را تنها ار روی یک نمونه تشخیص دهد.

به این دلیل که در مقایسه با نحوه اندیشیدن انسان‌ها هوش مصنوعی ممکن است متفاوت «فکرکند»، و به دلیل وجود گرایش کلی گرفتار شدن در وسوسه استفاده از آن، استفاده از آن می‌تواند نحوه نگرش ما به وظایف و اتخاذ تصمیمات را تغییر دهد. اغوای فریبنده‌ای که معمولا هوش مصنوعی را احاطه کرده، در واقع نشانگر یکی از خطرات آن است. کسانی که در این حوزه فعالیت دارند از این موضوع ابراز نومیدی می‌کنند که تقریبا تمام مقالاتی که در مورد هوش مصنوعی نوشته می‌شوند در مورد توانایی‌های آن اغراق می‌کنند و حتی مقالاتی که درباره کاربرد‌های پیش پا افتاده هوش مصنوعی نوشته می‌شوند، آن را با روبات‌های قاتل به تصویر می‌کشند.

تاثیر فناوری بر شکل دهی ارزش‌های ما کاملا شناخته شده است. در مباحث میزگرد جدیدی که در زمینه اخلاقیات هوش مصنوعی صورت می‌گیرد، گروه من بیشتر وقتمان را صرف بحث درمورد نمونه شناخته شده آن یعنی ماشین لباسشویی کردیم که اصلا عمل رختشویی را «به تصرف خود درنیاورده»، اما تاثیر بسیار مهمی بر نگرش‌ها راجع به پاکیزگی و کار‌های منزل و بر تولید پوشاک داشته است. از آنجا که هوش مصنوعی برای مشارکت نه صرفا در رختشویی بلکه در نحوه اندیشیدین و تصمیم گیری ما در مورد تعداد نامعینی از وظایف طراحی شده، ما باید در این باره که هوش مصنوعی چگونه می‌تواند تفکر و رفتار ما را تغییر دهد جدا تامل کنیم.
شایان ذکر است که هوش مصنوعی را می‌توان به اشکال مختلفی درآورد و به طرق بسیار مختلفی آن را به کار بست، بنابراین هیچ یک از این‌ها نمی‌گویند که استفاده از هوش مصنوعی «خوب» یا «بد» خواهد بود. در برخی موارد هوش مصنوعی می‌تواند محرکی باشد که ما را به سمت بهبود دادن رویکرد خود سوق دهد. اما در برخی موارد دیگر می‌تواند رویکرد ما نسبت به مسائل مهم را تقلیل دهد یا حتی تحلیل برد. حتی می‌تواند نحوه اندیشیدن ما به ارزش‌ها را تضعیف کند.

ما می‌توانیم با سرعت بسیار زیادی به فناوری خو کنیم. چشم بستن بر تغییرات و خوگیری سریع به فناوری، می‌تواند به این معنا باشد که ما از این تغییرات فرهنگی و ارزشی کاملا آگاه نیستیم. برای مثال نگرش‌ها به حریم خصوصی به همراه تغییرات تکنولوژیک گسترده در نحوه ارتباط برقرار کردن و به اشتراک گذاری و پردازش داده ها، تغییرات قابل توجهی کرده است. یکی از انبوه چیز‌هایی که محرک پیشرفت در هوش مصنوعی است، در واقع حجم گسترده داده‌هایی است که اکنون در دسترس قرار دارد و عمده آن‌ها در مورد ماست و در حالی که ما به زندگی روزمره خود می‌پردازیم گردآوری شده اند. خیلی از مردم از سازمان‌هایی که داده‌های ما را کنترل می‌کنند به شدت نگرانند، در حالی که باز هم به پست کردن حجم عظیمی از اطلاعات بسیار شخصی خود ادامه می‌دهند که حتی تا همین چند سال پیش خصوصی قلمداد می‌شدند.

تحقیقات نشان می‌دهند کسانی که نسبت به حریم خصوصی داده‌ها نگرانی دارند، در وضعیت‌های مختلف واکنش متفاوتی ازخود نشان می‌دهند. این حرف بدان معنا نیست که فناوری «به تنهایی» این کار را انجام داده، چرا که همیشه تغییرات اجتماعی دیگری نیز وجود داشته اند که همزمان درکار هستند.

شاید ما به این دلیل به طور خاصی نسبت به اثرات برخی فناوری‌ها نابینا هستیم که فناوری نقش بسیار زیادی در نحوه نگرش ما نسبت به جهان دارد. چالش هوش مصنوعی این است که می‌تواند به طرقی عمل کند که ما کاملا از آن‌ها آگاهی نداریم. هوش مصنوعی می‌تواند در پیکربندی نحوه ارتباط برقرارکردن ما با دیگران، طرف تفکر ما و نحوه نگاه ما به جهان نقش ایفا کند. این اصلا چیز جدیدی نیست: فناوری نگارش، مطبوعات چاپی و تلفن نیز قبلا نحوه برداشت و تعامل ما با جهان خود را دستخوش تغییرکرده اند و حتی مغزهایمان را تغییر داده اند. اما هوش مصنوعی حتی از این‌ها نیز قدرتمندتر است. الگوریتم‌های تعبیه شده در فناوری که ما از طریق آن‌ها به این حجم از اطلاعات دسترسی داریم، می‌توانند برداشت ما از اطلاعات، نحوه رسیدن ما به آن‌ها و حتی نحوه واکنش ما در قبال آن‌ها را تغییر دهند. هوش مصنوعی می‌تواند رفتار ما را نه تنها به عنوان یک پیامد ناخواسته استفاده از آن، بلکه براساس طراحی از پیش انجام شده شکل دهند. فناوری غالبا با کمک هوش مصنوعی، از روانشناسی انسان برای شکل دادن به نحوه رفتار ما بهره برداری می‌کند. مثلا تلفن‌ها و پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی بر اساس تحقیقات روانشناسی پیرامون چگونگی تولید واکنش‌های اعتیادآور به استفاده از آن‌ها طراحی می‌شوند.

منبع: فارس

انتهای پیام/

 آیا هوش مصنوعی قدرت تفکر ما را تضعیف خواهد کرد؟